Archeologiczne dowody na początki tańca pochodzą z 3300 r. p.n.e. i są to malowidła nagrobne przedstawiające figury taneczne. Przed wynalezieniem pisma taniec był ważnym czynnikiem międzypokoleniowego przekazu historycznego. Wykorzystanie tańca w ekstatycznych stanach transowych i uzdrawiających rytuałach (jak zauważono w wielu współczesnych kulturach prymitywnych, np. z brazylijskich lasów deszczowych, z pustyni Kalahari) również było ważnym czynnikiem jego historycznego rozwoju. Tańczono dla sprowadzenia deszczu podczas suszy (tzw. taniec deszczu) lub dla spowodowania zwiększenia urodzaju i zapewnienia pomyślności łowów. Wojownicy tańczyli dla wzbudzenia w sobie odwagi przed walką.
